پلی پروپیلن (پ پ) نوعی پروالفین است که کمی سخت تر از پلی اتیلن می باشد. پلی پروپیلن یک پلاستیک کالایی با چگالی کم و مقاوم در برابر حرارت بالا می باشد. از جمله کاربرد های پلی پروپیلن می توان به استفاده در بسته بندی، خودرو، کالاهای مصرفی، پزشکی و فیلم های ریخته گری اشاره کرد و فرمول شیمیایی آن (C3H6)n می باشد.
پلی پروپیلن (پ پ) به دو دسته پلی پروپیلن هموپلیمر و کوپلیمر تقسیم می شود. در ادامه به برسی آن ها پرداخته شده است:
پلی پروپیلن هموپلیمر
رزین های ترموپلاستیک هستند که از طریق پلیمریزاسیون پروپیلن با کاتالیزور های زیگلر-ناتا تولید می شود. از هموپلیمر ها می توان در فناوری های مختلف پردازش همانند قالب گیری تزریقی، قالب گیری دمشی، فیلم، فیبر، اکستروژن ورق و شکل دهی حرارتی استفاده کرد.
پلی پروپیلن هموپلیمر PPH علاوه بو کاربرد های فوق، در مقایسه با کوپلیمر پلی پروپلین از ویژگی هایی همچون نسبت استحکام به وزن بالاتر، ماندگاری بیشتر و سفتی مواد بیشتر را دارد و برای کاربرد هایی که به مقاومت خوب در برابر ضربه، خوردگی و مواد شیمیایی، جوش پذیری و فرآیند پذیری خوب نیاز دارد، مناسب می باشد.
"Z 30 s"
پلی پروپیلن کوپلیمر
کوپلیمر های دارای مونومر دوم اتیلن هستند که استحکام ضربه را نسبت به پلی پروپیلن هموپلیمر افزایش می دهد. خواص کلیدی پلی پروپیلن کوپلیمر عبارتند از استحکام ضربه بالا، مقاومت شیمیایی خوب، مقاومت بهتر در برابر ترک در دماهای پایین و انعطاف پذیری افزایش یافته است.
"Moplen EPD60R"
پلی پروپیلن (پ پ) یک ترمو پلاستیک سبک وزن، سخت، سفت و کریستالی است که در اشکال مختلف وحود دارد. از جمله مزیت های پلی پروپلین می توان به نقطه ذوب، چگالی، مقاومت شیمیایی و اشتعال پذیر بودن آن اشاره کرد.
برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید از طریق صفحه تماس با ما نشانی و شماره تماس ما را داشته باشید.
مطالب مرتبط:
مواد اولیه پلیمری/www.wci-polimer.com
- ۰ ۰
- ۰ نظر
